PUNKT WYJŚCIA

Seria globalnych zakłóceń – awarie infrastruktury, problemy surowcowe, przerwane łańcuchy dostaw – powodują, że państwo ogłasza długi okres ograniczonego dostępu do żywności, paliw, leków i środków higienicznych.
Brak prądu nie jest już całkowity, lecz ciągły i dotkliwy: częste wyłączenia, niskie moce, niedziałające fabryki.

ETAP 1 – PIERWSZE 4 TYGODNIE

1. Wprowadzenie reglamentacji

Państwo ogłasza:

kartki na żywność podstawową (mąka, ryż, olej, cukier, mleko UHT),
limit na paliwo,
kontrolę cen w sklepach,
zakaz eksportu żywności.

W mediach pojawiają się komunikaty o „czasowej trudności”.

2. Reakcja społeczeństwa

paniczne wykupywanie produktów nieobjętych limitami,
tworzenie kolejek pod sklepami,
wzrost znaczenia gotówki (terminalom brakuje łączności).

3. Firmy zaczynają mieć problemy

produkcja spada o 30–50%,
część fabryk staje z braku komponentów,
rośnie bezrobocie częściowe.

ETAP 2 – MIESIĄC 2–4

1. Załamanie logistyki

Brak paliw i części zamiennych uderza w:

firmy transportowe,
rolnictwo (maszyny przestają pracować),
dystrybucję żywności.

Warzywa i owoce są dostępne głównie lokalnie i sezonowo.

2. Rozszerzenie reglamentacji

Władze dodają do listy:

mięso,
nabiał,
środki higieniczne (mydło, proszek, papier),
leki przeciwbólowe i antybiotyki.

Każda rodzina dostaje miesięczny przydział, różny w zależności od liczby osób.

3. Czarne rynki

Zaczyna kwitnąć nielegalny obrót:

alkoholem,
lekami,
paliwem,
żywnością premium.

Władza zaczyna to kontrolować, ograniczać i prowadzić konfiskaty.

ETAP 3 – MIESIĄCE 5–8 (POCZĄTEK PRZYSTOSOWANIA)

1. Społeczności lokalne się przebudowują

tam, gdzie działa samorząd, rozdawanie towarów jest uporządkowane,
powstają lokalne jarmarki wymienne,
mieszkańcy zaczynają bardziej współpracować: sąsiedzkie ogrody, wspólne gotowanie, wspólne zakupy.

2. Uderzenie w zdrowie

Brakuje:

leków przewlekłych (nadciśnienie, tarczyca, cukrzyca),
bandaży, środków odkażających,
stomatologów (brak materiałów).

Choroby sezonowe stają się groźniejsze.

3. Energetyka na „pół gwizdka”

prąd działa tylko kilka godzin dziennie,
sklepy i urzędy otwierają się w rytmie zgodnym z godzinami zasilania,
szkolnictwo przechodzi na system skrócony.

ETAP 4 – MIESIĄCE 9–12

1. Gospodarka „przedwojenna”

Pojawiają się:

warsztaty naprawiające stare rzeczy zamiast produkować nowe,
powrót rzemiosła (krawcy, szewcy, stolarze),
rolnicy używają bardziej tradycyjnych metod (mniej chemii, mniej maszyn).

Ceny są niestabilne. Państwo ustala limity maksymalne, ale sklepy i tak nie mają towaru.

2. Zmiany w diecie społeczeństwa

Trwałe braki powodują, że:

ludzie jedzą mniej mięsa,
podstawą stają się produkty skrobiowe, strączki, konserwy,
w wielu domach gotuje się tylko raz dziennie, by oszczędzać gaz i energię.

3. Psychologiczne skutki

narasta zmęczenie i frustracja,
wzrasta przestępczość drobna i kradzieże żywności,
część osób rozwija objawy stresu przewlekłego.

ETAP 5 – ROK 2 (JEŚLI NIEDOBORY TRWAJĄ DALEJ)

1. Nowy model społeczeństwa

Państwo przypomina gospodarkę reglamentacyjną z XX wieku:

kartki są standardem,
transport między regionami jest ograniczony,
lokalność wygrywa — to, co blisko, jest dostępne.

2. Przebudowa stylu życia

Ludzie uczą się:

robić własne przetwory,
naprawiać, zamiast kupować,
planować jedzenie w cyklu tygodniowym,
żyć ekonomiczniej i uważniej.

3. Stabilizacja, ale na dużo niższym poziomie

Nie wraca normalność sprzed kryzysu — pojawia się nowa normalność:

podstawowe towary są, ale stale limitowane,
komfort życia spada, ale społeczeństwo już potrafi w tym funkcjonować,
władze ogłaszają długofalowy plan odbudowy.