Atak powietrzny na miasto to jedno z najbardziej przerażających i traumatycznych doświadczeń, jakie mogą spotkać ludzi. Odczucia osób znajdujących się w takim położeniu są wielowarstwowe – obejmują zarówno fizyczne reakcje ciała, jak i głębokie, trudne do opisania przeżycia psychiczne. Oto jak najczęściej ludzie reagują:

1. Strach paraliżujący i bezsilność

Pojawia się nagłe poczucie zagrożenia życia – człowiek czuje się jak cel, zupełnie bezbronny wobec siły nadlatujących samolotów czy rakiet.
Serce bije szybciej, oddech staje się płytki, ciało może drżeć – reakcja walki lub ucieczki, ale nie ma gdzie uciec.
Czasem ludzie doświadczają „zamrożenia” – nie są w stanie się ruszyć ani myśleć racjonalnie.

2. Chaos i dezorientacja

Huk wybuchów, drgające ściany, spadające odłamki, syreny – wszystko to powoduje, że trudno zorientować się w sytuacji.
Traci się poczucie czasu – wszystko zlewa się w jedną, niekończącą się chwilę terroru.
Dzieci krzyczą, starsi modlą się albo płaczą w ciszy. Ludzie chowają się do piwnic, kanałów, gdziekolwiek.

3. Poczucie utraty i żałoba

Często już podczas ataku dochodzi do strat – zawalają się domy, giną bliscy, płoną sklepy i szkoły.
Ludzie czują się, jakby całe ich życie zostało wymazane w kilka minut – dom, dorobek, wspomnienia.
Rozpacz miesza się z niedowierzaniem – jak to możliwe, że wszystko nagle przestało istnieć?

4. Złość i bunt

Po przeżyciu pierwszego szoku, pojawia się gniew – na agresora, na świat, na niesprawiedliwość.
Pytania: „Dlaczego my?”, „Gdzie jest pomoc?”, „Czy to się kiedyś skończy?” – nikt nie zna odpowiedzi.
U niektórych rodzi się silna potrzeba oporu, u innych – głębokie poczucie rezygnacji.

5. Trauma i długotrwałe skutki

Nawet po zakończeniu nalotu, strach nie znika – każdy dźwięk może wywołać panikę.
Utrzymuje się stan czuwania, napięcia. Ludzie nie śpią, nie jedzą, boją się zbliżającego się nieba.
W dłuższej perspektywie pojawiają się objawy zespołu stresu pourazowego (PTSD): koszmary, flashbacki, unikanie wspomnień, wycofanie społeczne.

< wróć