Z daleka najmniej widoczne jest światło niebieskie i fioletowe, a także światło czerwone o bardzo długiej fali.
👉 Wynika to z kilku czynników:
- Czułość ludzkiego oka – nasze oczy są najbardziej wrażliwe na światło zielono-żółte (około 550 nm). Im bardziej od tego zakresu „ucieka” kolor, tym trudniej go dostrzec.
- Rozpraszanie w atmosferze – światło krótkofalowe (niebieskie, fioletowe) silnie się rozprasza, więc szybciej traci intensywność.
- Czerwień daleka (głębokie czerwone) też jest słabo widoczna, bo siatkówka reaguje na nią mniej intensywnie.
🔦 Dlatego z dużej odległości najlepiej widać światło zielone i żółte, a najgorzej – fioletowe, niebieskie i głęboko czerwone.
Tabela porównująca widoczność kolorów światła z daleka (dla ludzkiego oka, w normalnych warunkach atmosferycznych):
| Kolor światła | Długość fali (nm) | Widoczność z daleka | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Fioletowy | 380–450 | 🌑 Bardzo słaba | Oko ma małą czułość, silne rozpraszanie w powietrzu. |
| Niebieski | 450–495 | 🌘 Słaba | Rozprasza się w atmosferze, szybko traci intensywność. |
| Zielony | 495–570 | 🌕 Najlepsza | Maksimum czułości ludzkiego oka (~555 nm). |
| Żółty | 570–590 | 🌕 Bardzo dobra | Prawie tak dobra jak zielona, mocno kontrastuje z tłem. |
| Pomarańczowy | 590–620 | 🌗 Średnia | Jeszcze dość widoczna, ale słabsza od zielonej/żółtej. |
| Czerwona | 620–750 | 🌘 Słaba | Oko reaguje słabiej na daleką czerwień. Dobrze widoczna tylko z bliska. |
✅ Najlepiej widoczne: zielone i żółte.
❌ Najgorzej widoczne: fioletowe, niebieskie i głęboko czerwone.
